Afgelopen zondag werd de laatste wedstrijd voor de winterstop gespeeld door DSZ 2. Een week daarvoor liet Ons Aller Twidde al blijken dat ze bij vlagen over een topvorm beschikte. Met een uitgebreide selectie ging DSZ 2 in GelreDome ten strijde. Met fluwelen één-tweetjes, combinatiespel over de rechterflank van het stadion en passeerbewegingen die erg veel leken op de dronkenmansdans maakten de Oranjemannen eigen handig een prachtig evenement van het Mega Piraten Festijn.
Vanaf het begin van de avond werd dat dan door een kleine 20.000 mensen erkend en meermaals beloond met applaus. Het was fijn om te zien dat ook welbekende artiesten ons fanatieke feestgedruis niet ontkende en ons verblijdde met hun muzikaliteit.
Terug naar de wedstrijd in Wijchen tegen Woezik. Terwijl de zon nog een aantal minuten op zich liet wachten, verzamelden de mannen bijeen voor de teambespreking van Gert-Jan. De meesten kwamen binnen dwarrelen met kleine oogjes, maar het was moeilijk te zien of dat door het vroege tijdstip kwam of door de avond ervoor.
De trainer werd verplicht om net als voorgaande weken te puzzelen met de opstelling. Enkele blessures en vakantiereisjes zorgden voor een kleine selectie van 13 man en enkele laatkomers zorgden voor de volgende elf basisspelers. Zoals gewend stond Terrel gewoon op doel. De achterhoede bestond uit Rens, Glenn, Rick en Bram. Op het middenveld speelden het kwartet Sjors van Ooijen, Neill Roelofs, Sjors van Wolferen en Roy Schiks. De voorhoede bestond uit twee ervaren krachten in de naam van Mustafa en Gijs. Jop Cobussen en laatkomer Kevin Coehoorn vulden de bank.
Zonder Jop en Neill Schiks op het veld was het kiezen voor een nieuwe aanvoerder. Bram Beumer had in het verleden al een speciale ervaring als aanvoerder van het eerste elftal en hoopte wellicht dat de band weer bij hem terug zou keren, maar het loopwonder van dit seizoen, Roy Schiks, werd beloond voor zijn goede spel en kreeg de regenboog gekleurde aanvoerdersband.
De eerste helft van DSZ 2 was te vergelijken met de wedstrijd van Ajax tegen Valencia. Net als de Godenzonen ging Ons Aller Twidde lustig op zoek naar de voorsprong, kreeg in de eerste helft een tegendoelpunt te verwerken en het zal u verbazen, maar ook wij overwinteren na deze wedstrijd helaas niet in de Champions League.
Voor 35 minuten lang had DSZ het betere van de wedstrijd, maar een gebrek aan tempo in de opbouw en breedte in het spel maakte het spel lastig af en toe voor de Oranjemannen. Het grootste gevaar in de eerste helft kwam uit een vrije trap van Gijs van Gent, die zijn poging uit de kruising geplukt zag worden door de keeper van Woezik.
De tien minuten dat DSZ 2 niet bij machten was om het spel te controleren kwam Woezik een aantal keren gevaarlijk voor het doel van Terrel. Uit een counter verschalkte de rechtsbuiten Bram Beumer op snelheid. De rechteraanvaller bracht de bal voor in de zestien meter om de linksbuiten te vinden. De verdedigers stonden niet goed gepositioneerd en gaf ruimte aan de inlopende aanvallende middenvelder van Woezik. Op aangeven van de linksbuiten schoot de middenvelder hard beheerst de bal achter Terrel. Gezien het spel was de achterstand wellicht onterecht, maar de verdediging en de omschakeling was in deze situatie simpel weg niet goed genoeg.
Nog voor rust werd Glenn Smeets met een blessure aan de enkel vervangen door Jop Cobussen. De ijverige Smeets was bij een aanval mee opgekomen om op goal te schieten. Bij zijn schot blokte de verdediger de bal en de voet/enkel van Glenn dat zorgde voor de kwetsuur. Niet alleen Glenn, maar ook zijn schoen haalde het einde van de wedstrijd niet meer.
In de rust werd Gijs van Gent gewisseld door Kevin Coehoorn en werd er besloten om steeds meer de aanval te zoeken door Rens Smidt door te sturen naar het middenveld. De dreiging van DSZ 2 werd in de tweede helft serieus verhoogd. Achteraf vertelde Terrel dat hij zich eerder toeschouwer voelde in plaats van doelman.
Dat is een positieve noot voor de spelopvatting van Ons Aller Twidde. Dit seizoen waren de mannen niet bij machten geweest om zo overheersend te zijn. Mede door de inzet en spel van de tweede helft zou één punt wel het minste zijn wat dit elftal verdiende.
Naarmate de wedstrijd vorderde kreeg DSZ steeds meer kansen. Sjors van Ooijen kreeg nog wel de grootste kans. Op aangeven van Neill Roelofs en een klein kunststukje kwam hij één-op-één voor de keeper te staan. De gedachtes mochten wel weer even gaan naar 'de teen van Casillas', want deze keeper wist om bijna onmogelijke wijze de bal nog te keren met zijn linkerbeen.
Was het niet de keeper, dan was het wel de scheidsrechter die een hoofdrol opeiste. Rens was fel en actief aan het jagen en wist de bal netjes van een Woezik verdediger af te pikken. Op een meter of twintig kon Wolfie meteen aanleggen om de bal in het doel te werken. Terwijl de bal via de kruising tegen het net belandde, floot de scheidsrechter onterecht voor een overtreding van Rens en zodoende werd het doelpunt afgekeurd. De verslaggever zou lovende woorden kunnen schrijven over het spel van Wolfie deze wedstrijd of het prachtige afgekeurde doelpunt, maar achteraf bleek dat hij de verslagen niet eens leest en vroeg hij of 'überhaupt de verslagen wel werden gelezen.'
Met nog twee minuten op de klok kwam DSZ toch op gelijke hoogte. Een corner kwam voor de voeten van Sjors van Ooijen en via de kluts en Mustafa Pester kreeg uiteindelijk Rens Smidt de kans om de bal binnen te tikken. Deze kans liet hij dan ook niet onbenut. De rechtsback kreeg wat hij de hele ochtend al verdiende. De avond/nacht ervoor was hij 'vroeg' naar bed gegaan om topfit aan deze wedstrijd te beginnen.
Het doelpunt van Rens was de gelijkmaker en de 1-1 was dan ook de eindstand. Ons Aller Twidde had op meer gehoopt en had wellicht ook meer verdiend. Enfin. Het voetbaljaar 2019 zit erop en de focus kan richting de tweede seizoenshelft. In de hoop dat steeds meer spelers uit de ziekenboeg terugkomen.
